Rozdział 17

     Tak też się stało. Chłopcy szybko zabukowali nam hotel koło plaży. W ciągu tygodnia wszyscy zapakowali swoje bety do walizek i wyruszyliśmy w dwa samochody. Sama podróż była ciekawa bo zatrzymaliśmy się w kilku ciekawych miejscach.
     Teraz razem z dziewczynami siedziałyśmy w pokoju i szykowałyśmy się na plażę. Było dość późno na plaże ale chłopcy powiedzieli, że to mała niespodzianka. Wzięłyśmy tylko koce, krem przeciw słoneczny, śpiewnik, i szampana.
       Wyszłyśmy z budynku w samych strojach i pareo. Kiedy weszłyśmy na plażę, zobaczyłyśmy grupkę ludzi i ognisko. Po chwili trzy znajome sylwetki wstały i zaczęły biec w naszą stronę. Popatrzyłam na Perrie i Danniele. Rzuciłam torbę na ziemię.
 - Jak nie chcecie być mokre to wiać! - krzyknęłam i zaczęłam uciekać.
     Dopiero po kilku minutach Dan i Perrie zaczęły uciekać. Usłyszałam piski. Nie przerywając biegu zobaczyłam dziewczyny które wylądowały w wodzie i Hazzę biegnącego w moją stronę. Przyśpieszyłam. I byłoby dobrze gdybym nie zaliczyła gleby. Biegam od chłopców szybciej ale Styles nadrobił wszytko moją glebą. Podniósł mnie do góry i zaczął nieść w stronę morza. Zaczęłam piszczeć i błagać żeby tego nie robił. Brutalnie wrzucił mnie do lodowatej wody. Szybko wydostałam się na powierzchnię i zaczęłam dygotać z zimna.
    Podeszłam do ogniska a po drodze zabrałam naszą torbę. Zaszło słońce. Dostałam bluzę Stylsa. Zaczęliśmy opowiadać straszne historie. Wygrał Zayn, bo przez resztę wieczoru, z dziewczynami nie oddalałyśmy się od ogniska. Gdy po raz drugi Lou podjął próbę nastraszenia nas zobaczyłam, za Niall'em gitarę. Wstałam powoli i podeszłam do futerału. Wyciągnęłam instrument, i podeszłam do torby po mój śpiewnik. Usiadłam koło Harrego i zaczęłam grać znaną wszystkim szantę.
    Okazało się że wszyscy mają gitary więc kiedy do mnie dołączyli oddałam instrument blondynowi. Śpiewając razem z nami Danniele rozlała wszystkim po dwa łyki szampana.
    Śpiewaliśmy w najlepsze kiedy zadzwonił mój telefon. Oddaliłam się troszkę i z uśmiechem na twarzy.
 - Halo?
 - Czy rozmawiam z Alice Ilay?
 - Tak, a kto mówi?
 - Dobry wieczór. Nazywam się doktor Cover. Mam obowiązek powiadomić panią o wypadku Jamsa, Carly i Kiry Ilay, do którego doszło dzisiaj wieczorem. Czy może pani się stawić w szpitalu w Gillingham?
     Na tą wiadomość w moich oczach pojawiły się łzy.
 - Tak, przyjadę jak najszybciej będzie się dało. Może mi pan powiedzieć w jakim są stanie? - poprosiłam.
 - Carly ma połamane żebra złamaną nogę i rękę, pan James ma złamaną nogę a panna Kira prawą rękę.
 - Dziękuję. Dowiedzenia.
 - Do widzenia.
     Wstała z piasku i podeszłam do Harrego. Przytuliłam się do niego i zaczęłam płakać. Wszyscy patrzyli na mnie jak na idiotkę. Powiedziałam co się stało a na ich twarzach, wymalował się szok.
     Danniele zarządziła, że mamy się pakować. Wszyscy zebrali bety. Poszliśmy do hotelu się wymeldować. Ja, Zayn, Harry i Perrie, opuściliśmy hotel w trybie natychmiastowy. i ruszyliśmy w stronę Gillingham. Drugi samochód podobno wyruszył na następny dzień.
      Zayn prowadził a Perrie nawigowała. Ja zasnęłam z głową na kolanach Harrego.

      Kiedy się obudziłam, Zayn dalej prowadził, Perrie przyglądała mi się razem z Harrym. Styles podłożył mi jabłko pod nos.
 - Nie dzięki, nie jestem głodna. - mruknęłam.
 - Musisz coś zjeść. - powiedziała Perrie.
 - Ale ni chce.
 - Księżniczko, nie martw się, na pewno będzie dobrze. - powiedział Zayn.
 - To tylko puste słowa. - mruknęłam.
 - Nie prawda. - kłócił się ze mną mulat.
 - Prawda.
 - Nie.
 - Ja wiem lepiej, nie miałeś z czymś takim do czynienia. - warknęłam.
 - A ty miałaś.  
 - Tak, rodzice mi umarli. - wyjawiłam .
 - Przecież są w szpitalu. - do rozmowy wtrącił się Harry.
 - Ta jasne, fajnie by było jakby ci też nie umarli. - powiedziałam oschle.
 - O czym ty mówisz?! - krzyknęli chłopcy.
 - Jezu, o tym że jestem adoptowana!- krzyknęłam w końcu.
        Zayn gwałtownie zahamował, Perrie gwałtownie odwróciła się w moją stronę a Harry wypluł wodę z ust. 
 - CO?! - zawołali równo.
 - To. - odpowiedziałam smętnie. - Moje prawdziwe nazwisko to Alice Smith. Moi rodzice zginęli w katastrofie lotniczej jak miałam dziesięć lat, potem adoptowali mnie Carly i James razem z Kirą. Mogę to jabłko? - zmieniłam temat i sięgnęłam po jabłko.
     Gdy je zjadłam z powrotem poszłam spać.

     Obudziłam się bo samochód się zatrzymał. Wszyscy wysiedli. Zatrzymaliśmy się McDonaldzie na śniadanie. Pod przymusem Harrego, Perrie i Zayn'a zjadłam hamburgera i wypiłam wodę.
 - Już zjedliśmy, możemy jechać? - zapytałam.
 - Popatrz się na siebie kobieto. - dostałam ochrzan od Perrie. - Jesteś w mokrym kostiumie i pareo, do tego mokre włosy i bluza Harrego, tak chcesz jechać do szpitala?
     Zrobiło mi się głupio. Perrie zaciągnęła mnie do samochodu gdzie dostałam nowy zestaw ubrań.

Poszłam do ubikacji gdzie się przebrałam i zrobiłam sobie fryzurę.
    Umyłam się i pobiegłam z powrotem do samochodu.
- Już mi lepiej. - stwierdziłam i oddałam Harremu bluzę - Dzięki. - cmoknęłam go w policzek.
 - Jedziemy? - zapytała Perrie.
 - Jestem za. - powiedział Zayn.
     Wsiedliśmy do wozu i zadzwoniliśmy do reszty naszych kolegów. Telefon został podłączony do głośników w samochodzie. Rozległy się sygnały po czym usłyszeliśmy głos Danniele.
 - Halo?
 - Siemka, gdzie jesteście? - zapytał Zayn.
 - Zatrzymaliśmy się po drodze w McDonaldzie bo Niall zgłodniał. - wyjaśniła.
 - To myt właśnie stamtąd wyjechaliśmy. - zaśmiałam się.
 - Słyszę, że już ci lepiej. - zauważyła Dan. - Dobra kończę bo odbieramy jedzenie cześć.
 - Cześć. - powiedzieliśmy chórem.
       Jechaliśmy kilka godzin. Dotarliśmy do Gillingham. Dojechaliśmy do szpitala a ja wypadłam jak z procy. podbiegłam Do lady recepcji.
 - Dzień dobry. - przywitałam się. - Jestem Alice Ilay.
 - Pani do państwa Ilay? Na ten dział może wchodzić tylko rodzina poszkodowanych. Pani towarzysze się do niej zaliczają. - zapytała smętnie pielęgniarka.
 - Tak. -palnęłam. - Mamy bardzo dużą rodzinę. To są moi kuzyni. Harry i Zayn od strony Jams'a a Perrie od strony Carly. Przyjedzie tu jeszcze czwórka moich kuzynów. Niall, Danniele, Liam, i Louis.
 - Dziękuję za wytłumaczenie, proszę za mną. - poprosiła i zaprowadziła nas na dział gdzie leżał James z Carly i Kirą.
      W pokoju zobaczyłam połamaną całą moją rodzinę. Mama czytała gazetę, tak samo jak tata, a Kira klepała coś w komputerze.
 - Tak się martwiłam! - krzyknęłam na wejściu. - Jezu, jak dobrze, że wam nic nie jest. Potrzebujecie  jecie czegoś może... - nawijałam jak katarynka nie dając możliwości dojścia do głosu mojej rodzinie.
 - Potrzeba nas spokoju. - zaśmiał się James.
 - A mi autografów. - oznajmiła Kira zaciągając siebie koszulkę którą miała na piżamie. Widniał już tam podpis Harrego. Popchnęłam mulata w stronę mojej siostry.
 - Nie gryzę. - powiedziała do Zayn'a. Potem podpisała się Perrie.
      Po godzinie dołączyli do nas Niall, Louis, Liam i Danniele. Też zostali zmuszeni do złożenia podpisu. Moja siostra popatrzyła krzywo na koszulkę.
 - Czego ty jeszcze chcesz, wszyscy się już podpisali. - powiedziałam.
 - Nie wszyscy. - popatrzyła na mnie.
      Harry popchnął mnie w stronę Kiry.
 - Na co ci mój autograf? - zapytałam.
 - Mam autograf każdej pary z 1D, brakuje mi ciebie. - powiedziała.
       Machnęłam jej parafkę pisakiem. Chwyciłam aparat. Najpierw zrobiłam siostrze zdjęcie z samym zespołem a potem aparat przejął James i zrobił zdjęcie nam wszystkim.
 - Wstawię na TT i FB - oznajmiła mi siostra.
 - Skarbie, masz za tydzień szkołę, co ty tu jeszcze robisz? - zapytał z ciekawością James.
 - O Fuck!!!